Enschede Marathon

Wat gaat de tijd toch snel: de Wooldereslopen nog maar net achter de kiezen en daar staat de Enschede Marathon alweer voor de deur.

In onze lange afstand loopgroep doet iedereen eigenlijk wel iets in Enschede. De ene helft loopt zelf, de andere helft staat langs de kant aan te moedigen of helpt als vrijwilliger. Het leek er voor mij even op dat ik ook aan de kant zou moeten aanmoedigen vandaag, toen een fikse griep me laatst te pakken had. Een week na de griep liep ik nog steeds als een vaatdoek. Weer een week later heb ik voor mezelf een testmoment ingebouwd. Met MPM zondagochtend in de Lutte moest ik van mezelf 19km lopen. Als dat enigszins zou gaan, mocht ik in Enschede starten van mezelf op de halve marathon. Je raadt de afloop al…

Want daar stond ik vanmorgen! In startvak blauw, het startvak voor onder de 1.30. Dat plan had ik ondertussen al bijgesteld naar ‘geen plan’. En zoals wel vaker loopt dat heerlijk onbevangen. Mijn laatste halve marathon in Enschede was in 2016 (2017 zwanger, 2018 ‘net’ bevallen). Het parcours was flink anders ondertussen met een mooie lus in het buitengebied tussen Enschede en Lonneker. Het was fris maar zonnig, waardoor er veel mensen kwamen kijken naar de wedstrijd. Soms met tientallen tegelijk en enorme geluidsboxen ernaast (héérlijk!), soms een eenling die je toevertrouwt dat je het super goed doet (ook heerlijk!).   

Op 15km kwam MPM-genoot Henk me voorbij. Hij kwam als geroepen, net op het punt dat ik de vermoeidheid echt begon te voelen. We trokken ons aan elkaar op. Ondertussen keek ik eens wat vaker met een schuin oog op mijn horloge en zag ik dat mijn tijden best redelijk bleven. Dat geeft extra energie! Op 19 km zouden mijn kinderen staan met opa en oma, aftellen dus. De oudste vond het prachtig, de jongste keek wat verbaasd dat mama voorbij rende zonder even te stoppen. Ik kreeg een handkus na.

De laatste kilometer zat ik én vlak achter een andere vrouw én zag ik dat in de 1.35 nog kon redden als ik heel hard door zou lopen. We zigzagden door Enschede en ik keek wanhopig uit naar een bord met ‘nog 500m’ of ‘nog 100m’ maar die waren er niet. Eindelijk zag ik na een bocht de grote finishboog en de klok (die altijd sneller gaat dan je denkt). En……JA! Binnen in 1.35.41, helemaal blij en helemaal gevloerd. Tiende dame overall en eerste! in mijn categorie.
En Marijke? Net zo blij als ik, de flow is gevonden. Dat hebben we toch maar weer mooi gedaan 😊

 

Nieuws Overzicht